De eerste 16 seconden keek hij wat verdwaast om zich heen maar toen hij zijn vriend zag haalde hij opgelucht adem. De tovenaar stokte he kampvuur nog eens hoog op want het werd al donker en de avond was killer dan de voorgaande. Ze zaten immers in het open veld zonder beschutting tegen de sterker wordende wind. Nadat ze wat gegeten hadden voelde Aezodram zich weer wat beter en bij het schijnsel van het vuur vertelde hij de tovenaar waar hij geweest was, wie Peregrim was en waarom hij voor hem gevlucht was en hoe hij hierbij gewond was geraakt .
-
Beste forum bezoeker,
Om actief deel te nemen aan discussies of om je eigen onderwerp te starten, heb je een spelaccount nodig. REGISTREER HIER!
De tovenaar was bedrukt en geschokt door het verhaal van zijn vriend. Deze Peregrim was blijkbaar een machtige boself, een kwade tovenaar, die het als zijn doel had gesteld om dood en verderf te zaaien onder tovenaars. Veel meer wist Aezodram niet over de kwade bedoelingen van deze Peregrim. Maar uit zijn ijzingwekkende relaas bleek dat de magie van deze kwade boself dieren en planten in boosaardige wezens kon veranderen, die vervolgens mensen aanvielen. Toen Aezodram met 17 andere tovenaars op een melding van een aangevallen nederzetting afkwam, keerden een woeste horde van deze boosaardige wezens zich direct tegen de tovenaars. En Aezodram was de enige die levend kon ontsnappen.
Ze moesten zo snel als mogelijk terug naar huis om de andere te waarschuwen maar daar wilde Aezodram niets van weten. Peregrim zat immers nog in de andere wereld en wist niets van deze wereld dus er was nog tijd. Als ze het samen deden waren ze sneller uit de raadsels en hij kon ook wel wat van dat water gebruiken want dit laatste gevecht had hem meer dan 15 x honderd jaar aan levenskracht gekost die hij straks misschien nog hard nodig had als Peregrim ze hier in deze wereld zou vinden. Twee weten er meer dan een alleen dus de tovenaar vond het goed maar dan moesten ze nu wel snel gaan.
De tovenaar en Aezodram namen ieder een stevige teug van het restantje voorraad van de toverdrank dat de tovenaar nog bij zich droeg. Ze bogen zich 16 minuten over de raadsels. Ondertussen bevroeg de tovenaar zijn vriend over die andere wereld. Hij kwam erachter dat deze wereld "Beta" heette en dat er diverse tovenaars waren die regelmatig tussen de werelden heen en weer reisden, als een soort veredelde postduiven.
Wie of wat leefde er in die andere werelden en waren de kunst om over te springen meester? Ze wisten het niet maar een reden te meer om snel de bron te vinden en naar huis terug te keren. Snel gingen ze op weg want de meeste raadsels waren pas onder weg goed op te lossen met nieuwe opdrachten. Tussendoor kwamen ze nog 14 andere wezens tegen. Sommige alleen andere in groepjes maar allemaal liepen ze een beetje verloren rond alsof ze verdwaald waren en ver van huis. Zoals in de eerste opdracht brachten ze een korte tijd met deze wezens door en deelde wat eten en drinken met ze. Hiermee en met hun vriendelijkheid werd er telkens een zaadje van vriendschap geplant. De tocht ging voorspoedig en al snel waren alle raadsels opgelost en de opdrachten uitgevoerd en kwamen ze bij de bron van de eeuwige jeugd aan.
Aezodram aarzelde nog even. Ook de oude tovenaar was wat beduusd: na een epische queeste van 15 weken was het dan eindelijk zover, het ging ineens zo snel en soepel? Toen maakte hij zijn besluit: hij deed zijn schoenen, gewaad en ondergoed uit en dook plompverloren in de bron van de eeuwige jeugd. Kopje onder.
Aeva
Chef
Aezodram keek hoe zijn oude strijdmakker onder water verdween. 30 seconden... 60 seconden... 100 seconden...120 seconden...
Bij 300 seconden begon Aezodram zich zorgen te maken. Wat was die vermaledijde tovenaar daar onder water aan het doen?
Nog 14 seconden wachten, besloot Aezodram. Maar hij begon zich wel alvast uit te kleden om ook een duik te nemen.
Bij 300 seconden begon Aezodram zich zorgen te maken. Wat was die vermaledijde tovenaar daar onder water aan het doen?
Nog 14 seconden wachten, besloot Aezodram. Maar hij begon zich wel alvast uit te kleden om ook een duik te nemen.
Op dat moment kwam de tovenaar proestend weer boven water. Maar wat was dat nu? Was dat echt zijn vriend de oude tovenaar die daar zo aan het dartelen was in het water? Hij zag er heel anders uit. Bijna als een jonge god. Aezodram herkende wel zijn stem toen hij hem riep er ook in te komen. 13 tellen aarzelde hij nog en toen sprong hij ook in het water. Heerlijk was het en al snel voelde zij zich allebei als herboren. Na nog een tijdje in het water te hebben gelegen klommen ze uit het meertje en niet veel later zaten ze bij het kampvuurtje om weer op te drogen. Nu moesten ze nog de nodige flessen vullen met het water uit de bron daar boven tussen de rotsen en dan konden ze snel naar huis.
Met de nodige jeugdige branie vlogen de twee tovenaars als bronstige gemzen de rotsen op. In een mum van tijd hadden ze zo'n 14 flessen gevuld met het verjongende water van de bron. Ze brulden overwinningskreten en sloegen elkaar op de schouder, dit hadden ze toch maar mooi even voor elkaar! Daar bovenop de rotsen ontvouwde zich het schitterende landschap rond de bron zich onder hen. Even leek alles niet zomaar goed, maar echt buitengewoon geweldig!
Hier konden ze nog wel minstens 13 dagen blijven maar dat kon helaas niet. Ze dronken gauw nog een paar grote slokken van het heldere water uit de bron alvorens ze de flessen naar beneden droegen, er een etiket op plakte en ze veilig in de kar zetten bij alle andere flessen met toverdrank/elixer die ze onderweg verzameld hadden. Zo en nu gauw naar huis. Onderweg spraken ze af dat ze eerst naar het oude tovenaarsdorp gingen om daar maatregelen te nemen. Aezodram zou daar dan blijven om de tovenaars daar te helpen. De tovenaar zou naar zijn huis in het nieuwe dorp bij de rivierdelta aan de andere kant van de bergen en het lange dal gaan en daar de nodige voorzorg maatregelen treffen. Zo konden ze zowel de oude tovenaars als de jonge leerlingen tegelijk beschermen. Hij hoopte maar dat de groep jonge tovenaarsleerlingen al veilig terug waren van hun wereldreis zonder dat ze Peregrim onderweg al waren tegen gekomen.
De oude tovenaar had bedacht dat zijn verjongde ledematen hem zo snel voortdroegen, dat er nog wel een omweg naar het Zeemeerminneneiland in zat. En dan nog zou de terugreis binnen hooguit 15 dagen moeten kunnen.
De oude doch goddelijk jong uitziende tovenaar wipte zijn beide wenkbrauwen omhoog naar Aezodram, legde zijn vinger op zijn ooit gerimpelde maar nu volle lippen en zei: "Nu we weer jonge mannen zijn, moet het kunnen lukken om wat zeemeerminschubben te kunnen krijgen zonder zo'n schitterend wezen te doden. Die zijn uiterst kostbaar en vreselijk zeldzaam! Het is een gevaarlijk klusje vol verleidingen, maar we hebben nu onze jeugd mee. Als oude knarren had ik er niet aan moeten denken!" Hij lachte erg vervuld van zichzelf.
Aeva
Chef
Uiterst kostbaar en vreselijk zeldzaam? Wat moeten we daar dan mee? Dat wilde Aezodram weleens weten. Een omweg alleen maar om een paar zeemeerminschubben te hebben leek hem niks. Nou ja, het avontuur natuurlijk wel. Dat zouden ze allebei tot in lengte van jaren kunnen vertellen aan hun leerlingen.
De oude tovenaar begon alle nuttige en waardevolle gebruiksmogelijkheden van zeemeerminschubben op te sommen. Hij begon met nummer 17: met zeemeerminschubben kan je een drankje vervaardigen dat je huid doet glanzen als parelmoer. Hij voegde er als sneer aan toe dat het voor kerels misschien niet nuttig leek, maar heksen doen er een moord voor.
Aeva
Chef
Wat Aezodram de opmerking ontlokte, dat hij er ook wel een moord voor wilde doen als hem dat de eeuwige liefde van een prachtige sirene op een zeemeerminnenrots op zou leveren. De tovenaar keek 'm aan of hij water zag branden, maar besloot wijselijk om verder te gaan met nummer 16: slechts één gedroogde zeemeerminschub is voldoende om een grote ketel toverdrank, beter bekend als vloeibaar goud, mee te maken.
De oude tovenaar, die nog steeds af en toe wat moest wennen aan de krachtige souplesse van zijn verjongde lijf, schatte in dat je daar wel 17 literflessen mee kon vullen. Met één schubje he? Zulke flessen! zo'n schubje! Aezodram dook weg onder alle net iets te doldrieste gebaren die de tovenaar maakte om zijn verhaal kracht bij te zetten.