Ik heb helaas momenteel de tijd niet om dit allemaal terug te lezen. 96
-
Beste forum bezoeker,
Om actief deel te nemen aan discussies of om je eigen onderwerp te starten, heb je een spelaccount nodig. REGISTREER HIER!
De hoofdtovenaar hoorde haar stem en zijn hart sloeg welhaast 96 keer over. Hij keerde zich om en kwam niet verder dan "Ochmaa?!"
In nog geen 94 seconden was de oude jonge tovenaar terug bij de deur en trok hem open. Hij begon in die zelfde vreemde taal tegen haar te praten en niet veel later stonden ze allebei te stralen van geluk. De verbaasde Aesodram kreeg een klap op zijn schouder. "Ze heeft me herkend", riep de tovenaar. "Nu komt alles goed" en hij danste wild om Aesodram heen.
Aezodram hief zijn handen op naar de hemel: "Hoe dan? Gaan deze 95 of zo priesteressen ons helpen Peregrim te bestrijden? Waar hebben jullie het over?".
Aeva
Chef
De tovenaar en de priesteres hoorden hem niet eens.
Aezodram draalde even en besloot toen dat hij er beter aan deed om de 94 beste tovenaars in de school bij elkaar te roepen en de situatie met hen te bespreken. Hij voelde aan alle kanten dat zijn wereld schudde op haar grondvesten.
Aezodram draalde even en besloot toen dat hij er beter aan deed om de 94 beste tovenaars in de school bij elkaar te roepen en de situatie met hen te bespreken. Hij voelde aan alle kanten dat zijn wereld schudde op haar grondvesten.
Nee, wacht, de 95 beste tovenaars. Was hij verdikkeme bijna zichzelf vergeten. Aezodram liet de oude jonge hoofdtovenaar en de priesteres achter en stiefelde naar de Magische Academie. Tijd om het een en ander in gang te zetten.
De aula vulde zich met het geraas van het stemgeluid van 95 tovenaars die door elkaar heen praatten, riepen of zelfs brulden. Iedere tovenaar had zijn eigen mening over wat er aan Peregrim gedaan moest worden en over welke rampen de wereld te wachten stonden. En bovenal over hoe alle andere tovenaars het dus helemaal en volledig fout hadden.
Aeva
Chef
De enige die zich niet liet zien was de belangrijkste tovenaar van allemaal, die was nog steeds voor zijn eigen voordeur met de priesteres blij aan het kwetteren in een vreemde taal. Dat drong op een zeker moment ook door tot de 94 tovenaars die nu van Aezodram wilden weten hoe dat eigenlijk zat.
Doordat iedereen zo door elkaar zat te roepen moest Aezodram wel 93 keer uitleggen dat die twee elkaars geliefde waren geweest, lang geleden en samen de feniks cultus begonnen zijn met de stichting van de tempel van de witte vlam. "Het was voorspeld dat zij elkaar, na vele re-incarnaties, in dit leven zouden terug zien. Nu begrijpen jullie ook waarom onze oude hoofdtovenaar zoveel rare fratsen heeft uitgehaald om weer een jong lichaam te hebben zodat hij een kans maakte bij Ochmaa. Zij was nu immers een jong nomademeisje", besloot hij zijn relaas.
Langzaam drongen haar woorden tot de tovenaar door. Wat een teleurstelling moest dit voor hem zijn. Aezodram liep op hen toe en trok zijn vriend opzij. "Ik praat wel met haar, ga jij nu maar gauw met de andere 91 tovenaars naar de grote bibliotheek en spit alle boeken door om te zien of je iets kunt vinden waarmee we Peregrim kunnen stoppen . Schiet op man, we hebben al teveel tijd verloren" en hij duwde hem naar de andere toe. Daarna vroeg hij aan Ochmaa hoe het nu precies zat met al die profetieën. Dat er al heel lang voorspeld was dat ze elkaar in dit leven terug zouden zien was wel duidelijk maar waarom uitgerekend nu op dit moment en op deze plaats, was dat met een speciale rede?
Ochmaa keek Aezodram lang aan. Ze dacht "weer zo'n oneindig jong figuur dat net als die 92 of nog wat tovenaars denkt het allemaal wel te weten". Maar ze liet niets van die gedachte in haar gezichtsuitdrukking blijken. Ze was immers hogepriesteres, en het was niet haar taak om anderen tegen zich te keren, maar ze iets te leren. Ze keek hem minzaam aan en zei: "De band tussen jouw hoofdtovenaar en mij is als de feniks, eeuwig en cyclisch, van as tot grootse schoonheid, ontbrandend in een climax, tot as en weer langzaam tot grootse schoonheid. Ons hier en nu is in de fase van as in de cyclus. Het is zo, en zo is het." De priesteressen naast haar herhaalden "Het is zo, en zo is het!".
"Maar dat bedoel ik niet", zei Aezodram. Hij had de minzaamheid in haar ogen gezien en begreep dat ze niet wist wie hij was. "Laat ik me eerst even voorstellen. Ik ben Aezodram en net als de hoofdtovenaar een oude tovenaar in een jong lichaam. Ik kom uit het oude tovenaarsdorp aan de andere kant van de hoge bergen en ben een vriend van hem. We hebben samen op de academie gezeten. Ik heb hem geholpen de bron van de eeuwige jeugd te vinden en me er ook in ondergedompeld, vandaar dit jeugdige uiterlijk. Ik vraag je of dit weerzien hier en nu te maken heeft met de dreiging van Peregrim, de verbannen boosaardige bos elfen tovenaar die alle andere tovenaars wil uitroeien". Hij keek haar 91 tellen vragend aan. "Nou ben je hier met de bedoeling ons te helpen? Is het daarom dat jullie en de oude wijze As-feniks nu hier zijn?"
89 seconden keek Ochmaa hem stom verbaast aan en barste toen in lachen uit. Nadat ze uit gelachen was verontschuldigde ze zich omdat ze hem verkeerd had ingeschat. "Maar nu in alle ernst", sprak ze. "Ja, ze waren gekomen om te helpen. Een eeuwen oude profetie had al voorspeld dat er in deze tijd een groot gevaar dreigde voor deze wereld maar hij was niet duidelijk over welk gevaar dat dan was. Wel sprak hij over een drie eenheid die elkaar na lange tijd terug zouden vinden. Doordat ze als eenheid zouden opstaan konden ze elkaars krachten versterken en zo in staat zijn dit gevaar voorgoed te vernietigen".
Ze kneep met haar ogen, ze realiseerde zich ineens iets opvallends in de woorden van de tovenaar. "Maar hoeveel van wat ik vertel is nieuw voor je? Deze Profetie is over veel zaken vaag, maar meldt wel specifiek 90 jaar duisternis. Vertel, jonge oude tovenaar, welk deel van de puzzel heb jij in je bezit?".
Aeva
Chef
Aezodram keek Ochmaa onschuldig aan. "Ik weet niet waar je het over hebt. Ik kwam mijn oude vriend van de academie geheel toevallig tegen." En dat zoeken naar die warme bron heeft er niets mee te maken, dacht hij er achteraan. Die priesteres hoeft helemaal niet te weten dat ik al 89 dagen aan het zoeken was naar die bron om een stukje oud geheugen op te wekken.