De tovenaar registreerde ergens in zijn hoofd dat de sirene haar magie gebruikte en dat hij voor geen 8 schubben haar iets wijzer zou maken, laat staan 1. Maar zijn blackout zat hem danig dwars, waardoor ze toch vat op hem kreeg.
-
Beste forum bezoeker,
Om actief deel te nemen aan discussies of om je eigen onderwerp te starten, heb je een spelaccount nodig. REGISTREER HIER!
Aeva
Chef
De sirene kreeg dan wel vat op de tovenaar, maar de blackout veroorzaakte ook iets anders. Al wilde hij die 7 schubben nog zo graag, de tovenaar kon zich werkelijk niet meer herinneren hoe hij op dat eiland met de zeemeermin terecht was gekomen. Laat staan dat hij nog enig idee had van hoe hij bij die heerlijke warme bron kon komen.
Hij wilde toch 8 schubben? Of 7? Geconfijte mandarijnpartjes omhuld met pure chocolade. Haar stem. 102. De donshaartjes van het staartje van een jong konijntje. Zijn brein was een soep van losse gedachten die toch ook aan elkaar gebonden leken. Behalve dat konijntje dan. Als de gehaktballen in de groentesoep dreef één gedachte naar boven: "Weg hier, en snel!"
Hij draaide zich om en begon te lopen. Eerst langzaam alsof hij iets zocht en dan steeds sneller tot hij heel hard renden. Als hij eerst maar buiten het bereik van Mauriel haar magie was. Doordat hij zo hard rende keek hij niet goed uit, struikelde, viel en rolde hals over kop van een zandduin af. Wel 6 x ging hij in het rond en bleef even versuft tussen de struiken liggen. Hij schudden zijn hoofd en in eens was alles weer helder. Wat een pech, ze had hem bijna te pakken. Dan maar geen schubbetjes deze keer maar zo snel mogelijk zijn huifkar ophalen en naar huis.
De tovenaar moest wel 7 keer roepen, voordat de eenhoorn in beweging kwam en zich met zijn huifkar naar hem spoedde. Hij rende hem tegemoet, vol in het zicht op het pad. Mauriel kreeg hem in het oog.
De eenhoorn had nog geen 7 stappen gezet, toen de klaagzang van de zeemeerminkoningin hem bevroor. De tovenaar spoorde de eenhoorn aan, maar hij verzette geen enkele stap meer.
Dan maar een extra sprintje. Nog geen 6 seconden was hij bij zijn kar, spong er op, sprak zijn toverspreuk uit en poef weg was hij, Mauriel in verbazing en woeden achterlatend. Met een schok kwam hij op het grote plein van het nieuwe dorp bij de rivierdelta terecht. Doordat de eenhoorn nog bevroren was stond de kar in een keer stil en duikelde de tovenaar pardoes voorover en viel met een klap op de grond. De mensen op het plein keken verbaast op. Wie kwam er nu weer zomaar uit de lucht vallen?
Aeva
Chef
De verbazing maakte snel plaats voor misnoegen. Eerst hadden de bewoners van het dorp Aezodram op hun dak gekregen, die er veel te jeugdig uitzag en bazelde over een warme bron der jeugd. En, dat hun eigen hoofd van de toverschool zich heel vreemd gedroeg met al die waaghalzerij bij de machtige zeemeerminkoningin. En nu lag daar de hoofdtovenaar op apegapen midden op het plein. Interessanter echter: de eenhoorn, dat edele dier, was versteend. Niet minder dan 5 toverdokters ontfermden zich over het arme fabeldier.
Ze probeerde het arme dier met allerlei toverspreuken weer tot leven te wekken maar pas nadat ze allemaal minimaal 4 toverspreuken hadden gebruikt en ook nog wat toverelixer over hem hadden uit gegoten kwam er weer wat leven in hem. Al die tijd had de "oude" jonge tovenaar er stil bij staan kijken maar nu kon hij weer opgelucht adem halen. Hoe had hij zo onbezonnen te werk kunnen gaan? Hij zou toch moeten weten dat zeemeerminnen niet te vertrouwen zijn en nu was die arme eenhoorn hier het slachtoffer van geworden. Gelukkig ging het al weer wat beter met hem.
Stilletjes sloop hij weg zodat niemand het in de gaten had. Eenmaal thuis ging hij in zijn makkelijke leunstoel zitten en liet zijn hele avontuurlijke reis nog eens door zijn hoofd gaan. Hij kon nog niet geloven wat hij allemaal had meegemaakt. 2 vragen kwamen telkens terug in zijn gedachten. "Was de hogepriesteres van de feniksen, zijn grote liefde, nog hier in het dorp?" en "Waren de leerlingen al veilig terug van hun wereldreis?".
Aeva
Chef
De tovenaar besloot om vraag 1 uit te stellen tot hij een nacht goed geslapen had. Hij vermoedde namelijk dat dat niet het geval was en dan had hij al besloten om opnieuw op reis te gaan om haar te zoeken. De andere vraag was gemakkelijk: uit het lawaai van buiten dat hij door zijn open raam goed kon horen, bleek al de leerlingen net arriveerden.
Hij haasten zich naar buiten om ze te begroeten. Hij wilde heel graag weten wat ze allemaal beleefd hadden, waar ze allemaal geweest waren, of er geen ongelukken gebeurd waren onderweg maar belangrijker nog of ze Peregrim ergens waren tegengekomen of over zijn aanwezigheid hadden gehoord. Heel veel vragen maar vooralsnog 0 antwoorden. De leerlingen stonden hem een beetje wantrouwig aan te kijken. Wie was deze jongeman? Waarom klonk zijn stem wel bekend? Waar was de oude tovenaar?
Middenin de verwarring suggereerde 1 van de leerlingen dat de onbekende tovenaar misschien wel een bondgenoot van Peregrim was. Er volgde onmiddellijk reactie.
wel 100 leerlingen storten zich op de arme tovenaar en hij werd hardhandig ondervraagd over wie hij dan wel was, vandaan kwam en hier kwam doen. Aezodram, die binnen met de andere tovenaars in gesprek was hoorde al dat tumult. Wat was daar allemaal aan de hand? Ze rende ook naar buiten en zagen hoe de leerlingen een jongeman vast hielden en door elkaar schudden. Dit kon niet. Dit moest stoppen en samen met de andere tovenaars ontzetten ze de jongeman. Hierna zag hij pas wie deze jongeman was en begon hard te lachen.
Het gelach van Aezodram werd het gelach van 101 tovenaars en leerlingen toen ze zich realiseerden wie er in hun midden was verschenen. De oude tovenaar nam het ietwat plichtmatig in ontvangst. Dit warme bad deed hem zeker goed, maar hij had veel te veel dingen te doen en veel te weinig tijd. Eerst de kwestie Peregrim.
Gelukkig waren de 100 leerlingen Peregrim niet tegen gekomen en hadden ze onderweg ook nergens over hem gehoord. Ze waren wel nieuwsgierig naar wie deze Peregrim was en waarom Aezodram en de hoofdtovenaar zo bang voor hem waren.
De hoofdtovenaar keek Aezodram aan en vroeg hem: "Vertel jij het ze? Ik moet nu echt verder". Zonder zijn antwoord af te wachten stiefelde hij weg, naar de tempel van de Feniksen. 101 gedachten schoten door zijn hoofd terwijl hij stevig doorliep. Zou ze er zijn? Hoe was het met haar? Wat zou ze vinden van zijn verjeugdigde zelf? Hij was er bijna.
Daar was de tempel maar er leek niemand te zijn. Ook het grote podium en de landingsplaats voor de Feniksen was leeg. De hoofdtovenaar was erg teleurgesteld. Was zijn reis naar die bron dan voor niets geweest? Was hij te lang weg gebleven? Hij zocht alles af op een aanwijzing waar ze naar toe was maar niets. Verdrietig liep hij naar buiten maar toen hoorde hij een bekend geluid. Zou het....? Hij rende naar het platvorm en ja hoor. Wel 100 Feniksen landen er waaronder ook de oude zilver grijze asfeniks met dat nomade meisje op zijn rug. Hoe hete ze ook al weer? O ja, Ochmaa, de incarnatie van de grote tovenares die de eerste hogepriesteres van de witte vlam in de eerste tempel van de phoenix was en de eerste feniksruiter ooit. Zijn geliefde echtgenote van toen. Ze was er nog.
Laatst bewerkt: