Hij liep de 101 traptreden naar het platform op. Zijn blik gericht op Ochmaa, zijn hart gevuld met herinneringen aan alles wat ze samen meegemaakt hadden. Het kwam allemaal weer terug bij hem, alsof haar zien een plotselinge totale dambreuk veroorzaakte. Zag zij hem ook?
-
Beste forum bezoeker,
Om actief deel te nemen aan discussies of om je eigen onderwerp te starten, heb je een spelaccount nodig. REGISTREER HIER!
Ze zag hem niet!? De ogen van zijn Ochmaa, die prachtige purperen ogen met spetters rood vuur, ze leken dwars door hem heen te kijken? Zijn hart zonk zo snel in zijn schoenen dat de vloedgolf van zijn gevoelens hem naar de grond trok. Zijn woorden stokten voor hij ze kon uitspreken. Het werd zwart voor zijn ogen en hij viel, 101 maal stuiterde zijn lijf pijnlijk op het onbarmhartig harde graniet van de trap.
De hoofdtovenaar sloeg zijn ogen naar Aezodram op. In die onmogelijk oude ogen in dat jonge gezicht zag Aezodram meer pijn dan 101 stuiters over een harde trap redelijkerwijs konden toedoen. Wat was hier aan de hand?
Het begon te dagen bij Aezodram. Hij keek de trap op en zag meteen over wie de jonge oude tovenaar het had. Zij zou nog uit 101 schone priesteressen opvallen, als een rode roos in een veld vol gele tulpen. Maar ze keek, en niet naar hem maar naar de jonge oude tovenaar.
Aeva
Chef
Ochmaa zag de oude tovenaar als de man die hij was. Hoe graag hij dat ook wilde, hij was in dit leven niet de echtgenoot van de hogepriesteres. Zijn uiterlijk paste bij zijn vorige leven, maar het innerlijk... Ochmaa kon er geen verbinding mee krijgen ook al probeerde ze het 100 keer zo hard dat haar ogen nog meer meer vuur spuwden dan anders. De oude jonge tovenaar zou haar nooit kunnen bereiken in dit leven.
Wel 99 keer verzuchte hij: "Wat moet ik doen? Was ik maar nooit naar die bron van de eeuwige jeugd gegaan want nu blijf ik eeuwig jong en leven in dit leven en zal ik haar nooit meer tot mijn vrouw hebben".
Aeva
Chef
Aezodram liet hem even begaan en besloot toen dat medelijden niet de juiste weg was om te gaan.
"Wij moeten samen zorgen dat we die ellendige Peregrim of hoe die enge gast ook mag heten gaan verslaan", zei Aezodram ferm. "Dus je mag nu nog 98 keer zuchten en daarna is het afgelopen en gaan we aan de slag."
"Wij moeten samen zorgen dat we die ellendige Peregrim of hoe die enge gast ook mag heten gaan verslaan", zei Aezodram ferm. "Dus je mag nu nog 98 keer zuchten en daarna is het afgelopen en gaan we aan de slag."
De hoofdtovenaar voelde een kille woede in zich opkomen bij de harde woorden van Aezodram. Hij had toch zeker recht op zijn verdriet om zijn grote liefde, al trok hij daar 99 dagen voor uit? Hij kwam overeind en zei met zachte, gekwelde stem: "Laat een oude man even alleen met zijn verdriet".
Aeva
Chef
"Weet je wat jouw probleem is?" deelde Aezodram monter mede. "Jij hebt veel te veel zelfmedelijden. Je hebt haar je hele lange leven nooit eerder gezien. Ze kruipt uit dat ei en ineens is het de liefde van je leven en haal jij 98 fratsen uit om er maar jonger uit te zien." Sukkel. Dacht hij er achteraan.
De hoofdtovenaar registreerde de woorden van Aezodram nauwelijks en begon traag aan de 99 passen naar zijn onderkomen. Iedere pas leek een mijl. Er waren handen aan zijn gewaad, maar hij voelde het niet.
Bingo
Aezodram keek bevreemd naar de hoofdtovenaar. Zei hij nou net "Bingo"? In alle 99 provinciën die hij in zijn nog jonge leven had doorkruist had hij dat woord nog nooit gehoord. Maar het was beter dan dat gezwelg. Alles was beter dan dat.
Aeva
Chef
"Wat wil je?" gromde de tovenaar.
"Samen zorgen dat we die Peregrim kunnen verslaan. Daar hebben we allemaal belang bij. Anders verdwijnt onze wereld binnen de kortste keren onder onze voeten."
"Nou en? Kan me helemaal niets schelen. Ga jij maar lekker de wereld verbeteren. Ik ga naar bed. De komende 98 jaar ga ik slapen." De tovenaar stapte over zijn drempel en sloeg de deur voor de neus van Aezodram dicht.
"Samen zorgen dat we die Peregrim kunnen verslaan. Daar hebben we allemaal belang bij. Anders verdwijnt onze wereld binnen de kortste keren onder onze voeten."
"Nou en? Kan me helemaal niets schelen. Ga jij maar lekker de wereld verbeteren. Ik ga naar bed. De komende 98 jaar ga ik slapen." De tovenaar stapte over zijn drempel en sloeg de deur voor de neus van Aezodram dicht.
Aezodram stond met een mengsel van stomme verbazing en kille woede voor de deur van de hoofdtovenaar. Hij overwoog even om de deur met een vuurbal aan minimaal 99 splinters te blazen. Toen hoorde hij iemand achter zich en draaide zich om.
Na 97 keer met zijn hoofd schudden lukte het hem om van die ogen los te komen. Wat was er toch met dit meisje. Hij vroeg haar wat ze van hem wilde maar vermeed haar aan te kijken. Ze begon tegen hem te praten in een taal die hij niet kende maar de toon beviel hem niet zo. Er zat iets in haar stem of de manier van praten dat hem een heel onaangenaam , ja zelfs een angstig gevoel gaf. Zou het kunnen dat dit meisje in de macht van Peregrim was en nu hier voor hem opzoek was naar tovenaars. Als dat zo was moesten er zeer snel maatregelen genomen worden.