Maar in het donker kon hij het niet goed zien en zijn maat had niets gezien dus dacht hij dat het zijn verbeelding was. Een paar minuten nadat ze geland waren was iedereen van boord en werd het stil. De zes jongens wachten nog 60 minuten voor ze onder het dekzeil vandaan kropen. De luchthaven lag vol met schepen maar alles was stil en donker. De jongens ontspande en overlegde hoe en waar ze morgen weer te voorschijn zouden komen. Dat moest wel heel speciaal worden.
-
Beste forum bezoeker,
Om actief deel te nemen aan discussies of om je eigen onderwerp te starten, heb je een spelaccount nodig. REGISTREER HIER!
Eava had je mijn post gemist gisteren ? Ik was je een kwartiertje voor
.Ze besloten naar de rand van het elvenbos te gaan en zich daar schuil te houden tot morgen ochtend. Dan zouden ze heel opgewonden uit het bos te voorschijn kome met de mand met de 59 eieren om dan net te doen alsof ze alleen maar fenikseieren gezocht hadden voor de slotdag van het lentefeest. Voorzichtig verlieten ze het luchtschip en slopen naar het elvenbos om daar de morgen af te wachten.
.Ze besloten naar de rand van het elvenbos te gaan en zich daar schuil te houden tot morgen ochtend. Dan zouden ze heel opgewonden uit het bos te voorschijn kome met de mand met de 59 eieren om dan net te doen alsof ze alleen maar fenikseieren gezocht hadden voor de slotdag van het lentefeest. Voorzichtig verlieten ze het luchtschip en slopen naar het elvenbos om daar de morgen af te wachten.Maar wat was dat nu . Het ei dat uit de mand gerold was begon te kraken en te barsten. 57 seconden later kwam er een kuikentje uit het ei gekropen. Nog wel tien eieren in de mant begonnen ook te kraken en te barsten en niet veel later waren er bij elkaar elf fenikskuikentjes en ze hadden allemaal verschillende kleuren. Dat hadden de jongens nooit gedacht. Nu hadden ze eieren en kuikens maar hoe kregen ze de kuikens mee naar het dorp? Snel maakte ze van wat takken en hangende wortels die ze uit de bomen trokken een kooi. ze vingen de kuikens, wat niet eens gemakkelijk was, en stopte ze in de kooi. Tijd om naar het dorp te gaan.
Aeva
Chef
Maar daar bleef het bij. Hij dacht het wel maar hij deed het niet.
En dus togen de leerlingtovenaars vanaf de berg naar het dorp. Dat tochtje was niet moeilijk maar het duurde al wel minstens 56 minuten als je op je wandelschoenen liep met een nette stok en geen bagage... De jongens liepen op ouwe gympies, stoer maar niet stevig, en ieder met minstens twee van die manden.
En dus togen de leerlingtovenaars vanaf de berg naar het dorp. Dat tochtje was niet moeilijk maar het duurde al wel minstens 56 minuten als je op je wandelschoenen liep met een nette stok en geen bagage... De jongens liepen op ouwe gympies, stoer maar niet stevig, en ieder met minstens twee van die manden.
Toen ze door een bocht in het pad liepen zagen ze hoe een stoet van 58 koetsjes het dorp inreed op weg naar het centrale plein. "Wat was dat, vreemdelingen in het dorp?" Dat vonden de jongens niet zo leuk want nu zou alle aandacht naar deze lui gaan en niet naar de jongens. De nomaden waren het in ieder geval niet want die reden met huifkarren en niet met koetsjes. Wat zouden ze doen, wachten of doorlopen ? Ze besloten heel snel door te lopen want ze waren toch wel erg nieuwsgierig naar wie dat waren. Bovendien wilden ze niet te laat zijn voor de slotdag van het lentefeest want dan was alles voor niets geweest en ze waren best wel lang weg geweest dus hoopte ze dat ze nog op tijd waren.
Terwijl ze verder naar het centrale plein liepen kwamen er steeds meer dorpsbewoners kijken waar al die opwinding door veroorzaakt werd. Toen ze de vermiste jongens zomaar het plein op zagen lopen met in totaal 57 fenikseieren en kuikens konden zij hun ogen niet geloven. Ook de dames bij de koetsjes waren verrast. Het bleken priesteressen te zijn die de feniksen vereerde in hun tempel maar dit jaar waren de feniksen nog niet terug gekeerd zoals elk jaar dus waren zij op zoek gegaan naar ze. Wat een geluk dat ze juist op dit moment hier waren aangekomen. Nu moest er van alles geregeld worden , een soort podium met daarop een mooi nest voor de jongen en een voor de eieren, en voer natuurlijk.
De moederfeniksen zouden wel boos zijn nu ze gemerkt hadden dat de eieren weg waren. Door de hoog frequente geluidjes die de jongen maakte wisten ze precies waar hun jongen waren ook al waren ze 55 km ver weg. De furie van een boze feniksmoeder wil je niet meemaken. Het was goed dat de patrouilles ze tijdig zagen aankomen want dan kon iedereen wat afstand van de jongen nemen. De priesteressen waren er ook van overtuigd dat waar neer de moeders zouden zien dat hun jongen niet in gevaar waren maar liefdevol n met respect werden verzorgd en geëerd en ook zij feestelijk werden verwelkomd dat ze dan snel rustig zouden worden.
Aeva
Chef
De tovenaars besloten om een schild rond de toeschouwers te maken. Met hun toverstaven toverden zij een onzichtbare barrière tussen de feniksen en het publiek. De priesteressen bedankten voor de eer en zorgden snel voor een veilige omgeving voor de 54 kuikens en eieren en een mooie landingsplaats voor de moederfeniksen. Daarna zongen zij liederen om de feniksen te verwelkomen.
Langzaam kwamen ze dichterbij en zagen de mooie landingsplaats. Daar konden ze fijn naar de muziek en het gezang luisteren. Toen ze naar beneden keken zagen ze niet alleen hun kuikens en de eieren maar ook nog eens 54 grote schalen met heerlijk voer. Ze konden hun geluk niet op. Na lang zoeken in een leeg land waren ze dan eindelijk waar ze moesten zijn.
Dat was nog eens een wonder. 52 van de aanwezige dorpelinge hadden zoiets nog nooit gezien. De andere feniksen moesten wel onhoorbare hoog frequente geluiden hebben uitgezonden want er kwamen steeds meer feniksen. Een van deze feniksen herkende de priesteressen en fladderde naar ze toe. Op de een of andere manier, niemand wist hoe, kon de feniks met de priesteressen praten. Ze wilde weten hoe de eieren en de jongen hier terecht gekomen waren. De priesteres vertelde dat een aantal jonge tovenaarsleerlingen ze mee gebracht hadden en wees de jongens aan. O, o, dat ging fout. De feniks keek de jongens met haar vurige ogen doordringend aan. Ze wilde weten of zij de eieren uit de nesten gestolen hadden. Een van de jongens herpakte zich en vertelde dat de nomaden dat gedaan hadden en dat zij de kuikens wilde africhten om kunstjes te doen. Dat mocht niet gebeuren des hadden zij stiekum in de nacht een mand met eieren uit een van de karen gepakt en mee naar hier genomen.
Aeva
Chef
Het was een mooi verhaal, maar het was niet waar. De jongens wilden gewoon een wit voetje halen bij de hoofdtovenaar om hun straf te ontlopen dat ze weggelopen waren. De feniks wist het. De priesteressen wisten het. De andere 51 moederfeniksen wisten het. En toen de jongens almaar rodere hoofden kregen onder de vurige blikken die op hen werden geworpen, wist de hoofdtovenaar het ook.
Helemaal onwaar was het nou ook weer niet. Dat de nomaden de eieren verzameld hadden en dat zij de mand met 50 eieren uit de huifkar hadden gepakt en meegenomen dat was wel waar maar verder was het hele verhaal gelogen. Nu iedereen dat nu wel door had, vertelde hij met gebogen hoofd het hele verhaal zoals het werkelijk gegaan was. Hij vertelde hoe ze in eerste instantie niet op zoek waren naar fenikseieren maar naar de beren. Dat ze verdwaald waren en door kwaadaardige geesten in een grot vast gehouden waren maar hadden weten te ontsnappen. Hoe de nomaden hen hadden gevonden en verborgen hadden gehouden toen de hoofdmeester en de mensen van het luchtschip daar waren omdat een paar van die nomaden hen hadden willen verkopen. Dat ze weg geslopen waren ,de mand met eieren, die de vrouwen in die kar hadden gezet, hadden gepakt en stiekem aan boord van het luchtschip waren geklommen en als verstekelingen zich schuil hadden gehouden. Als laatste vertelde hij dat ze gehoopt hadden dat ze door het binnenbrengen van de eieren voor het eindfeest niemand meer over hun verdwijning zou praten.