DeletedUser234
Guest
Estrella is onderweg naar de oude wonderen, met een mand vol runestenen. Elke week gaat ze naar deze speciale plek om haar voorvaderen te eren en te danken voor hun nalatenschap. Hier voelt ze zich op haar gemak, kan ze haar hoofd leeg maken en lekker dromen over de toekomst. Ze gaat op haar knieën zitten en terwijl de zon door haar mooie rode krullen schijnt, legt ze 1 voor 1 de scherven in de cirkel.
Ze praat tegen haar voorvaderen en al zeggen ze niks terug, toch heeft Estrella het idee dat ze luisteren. “Carnaval komt eraan en ik kan niet wachten tot de optocht voorbij komt. Iedereen in de stad is al druk bezig geweest met inkopen doen en alle andere voorbereidingen. Mijn jurk is bijna af.” Estrella kon wel uren blijven kletsen, maar vandaag niet, ze moest snel weer naar huis. Ze rent langs de academie, richting de fabriek en daarachter aan de rand van de stad staat haar atelier. Estrella werkt en woont in haar atelier, ze leeft voor haar naaiwerk. Ze maakt de mooiste jurken voor de rijke dames in de stad, maar 1x per jaar maakt ze een jurk voor zichzelf, voor Carnaval! Ze wil dit jaar de prijs winnen voor het mooiste kostuum en heeft er ook een mooi masker bij gemaakt. Snel zet ze nog wat steentjes op de jurk, want ze hoort in de verte de carnavalsliedjes al spelen en dat betekent dat het niet lang meer duurt voordat de praalwagens de stad in komen.
“Klaar!” zegt Estrella met een zucht van opluchting. Ze trekt de jurk aan en kijkt in de spiegel, ze kan haar geluk niet op, hij is perfect! Op naar het festival in de stad!
Hoe dichterbij Estrella komt, hoe drukker het wordt, dikke rijen elfen, orks, mensen en cerberus. Iedereen heeft zijn uiterste best gedaan om zich mooi te verkleden, een draak is verkleed als fee en de dwergen als kikkers. Voorzichtig schuifelt Estrella achter de dwergen aan en vindt een plekje waar ze iets kan zien.
De gezellige muziek komt steeds dichterbij en in de verte ziet ze al een eerste glimp van de carnavalsdansers met hun zwierende groene rokken. Iedereen danst mee op de muziek en kijkt zijn ogen uit als de eerste praalwagen in beeld komt. “aaah” “ohh” “wauw” en ook Estrella kan niet anders dan alle uitroepen beamen. De grote trol op de wagen lijkt net echt, hij beweegt en zijn ogen lijken je aan te kijken. Daarna een hele mooie praalwagen, met prachtige kleuren en achterop een enorme draak. Wat had iedereen zijn best gedaan, Estrella stond met volle teugen te genieten. De boselfen delen snoepjes uit en hun wagen lijkt wel een sprookje!.
Ze schrikt! Ze had zo lang naar de boselfen gekeken, dat wanneer ze haar hoofd weer naar rechts draait, recht in het gezicht van een zwaan kijkt. Deze trekt een praalwagen, maar Estrella ziet daarachter ineens bubbels, allemaal bubbels in de lucht. “Wauw”.
Maar dan valt haar oog op de een na laatste praalwagen met haar droomprins! Ze roept en zwaait en probeert zijn aandacht te trekken, maar hij ziet haar niet. Hij ziet haar nooit, maar toch houdt ze elk jaar hoop dat hij haar wel ooit zal zien staan.
Terwijl de laatste wagen, de Valentijnspraalwagen dat het prachtige liefdesverhaal van Burukbrak en Gaelagil vertelt voorbij gaat, kan Estrella alleen maar dromen van de liefde, van haar droomprins, van haar Valentijn. Ze mijmert over hoe hij met haar zal dansen, terwijl zij in haar mooie jurk over de dansvloer……jurk!!!! De wedstrijd!!!!” Ineens is ze klaarwakker. Ze haast zich achter de praalwagens aan, net op tijd komt ze de trappen op rennen en is binnen voor de deuren sluiten.
Ze loopt de raadzaal in en daar ziet ze hem staan, hij draait zich om naar haar en terwijl hij haar nooit eerder zag staan, kon hij nu niet om haar heen. Haar droomprins kijkt haar recht in de ogen aan en komt op haar aflopen. Hij geeft haar een gouden knoop en loopt door zonder iets te zeggen. Had zij iets moeten zeggen? Was dit haar kans en had ze die laten lopen? Terwijl er tientallen gedachten door haar hoofd gaan, krijgt ze telkens iets in haar handen gedrukt. Ze kijkt naar beneden en ziet dat ze intussen 7 gouden knopen in haar handen heeft en de carnavalsvierders om haar heen staan te juichen en duwen haar door de menigte heen. Ze wordt het podium opgetild en daar staat ze ineens. Naast haar staat de draak die als fee verkleed is en aan de andere kant staat een Golem met een prachtig drakenkostuum, hij kan zelfs vuur spugen!
Langzaam dringt het tot haar door dat ze in de race is voor het mooiste kostuum. Dit moet ze toch wel even laten bezinken, zal het dan dit jaar echt lukken om te winnen? Ze gaat er helemaal voor staan, draaidt een rondje om iedereen goed te laten zien, dat de achterkant net zo mooi is als de voorkant. Even is ze haar droomprins vergeten en kan ze helemaal genieten van haar moment.
De gouden knopen, die waren uitgedeeld door de juryleden worden geteld en ja hoor Estrella … nee de golem wint. Estrella voelt de tranen opkomen, maar wil niet dat iemand haar ziet huilen, dus klimt snel aan de achterkant het podium af, waar ze door haar benen zakt en in tranen uitbarst. “Ik vond jouw kostuum het mooiste.” zegt iemand. Estrella kijkt op en ziet wie het zgti. “Hallo, ik ben Robard en wie ben jij?” Estrella is met stomheid geslagen en kan geen woord uitbrengen, haar droomprins praat tegen haar en reikt zijn hand naar haar uit. Ze pakt zijn hand en hij helpt haar overeind. “Je zegt je naam niet en je verbergt je gezicht achter een masker, maar dat geeft niet. Al jaren kom ik hier met meisje wiens gezicht en naam ik ken en blijft de kluis gesloten. Ik hoef je naam niet te weten en ik hoef je gezicht niet te zien, maar ik wil wél weten of je de ware bent. Ga met me mee naar de kluis der wijsheid en deze zal ons de waarheid vertellen.”
Zonder een woord te zeggen, lopen ze samen de trap af de kelder in en achter een traliehek ziet ze de kluis staan. Robard haalt een sleutel uit zijn zak, opent het hek en zegt: “Van het hek heb ik een sleutel, maar de kluis opent alleen als er 2 echte geliefden hand in hand voor hem staan. Want alleen echte liefde kan de waarheid aan.”
Estrella pakt Robards hand en samen gaan ze voor de kluis staan. Er gebeurd niks, teleurgesteld laat ze zijn hand los en doet haar masker af. Nu ziet hij pas haar ware uiterlijk en ziet dat zij een banshee is, dat wat ze jarenlang achter maskers voor hem verborgen hield. Vol schaamte slaat ze haar ogen neer en loopt weg, maar ziet daardoor niet dat Robards ogen bij het zien van haar ware uiterlijk juist beginnen te stralen van geluk en als zij weg wil lopen trekt hij haar terug aan haar hand. Op dat moment opent de kluis der wijsheid en spreekt: “Jullie moesten eerst eerlijk zijn tegen jezelf en tegen elkaar. Nu kan ik jullie zeggen, dat jullie elkaars valentijn zijn, elkaars ware liefde!” Estrella en Robard kijken elkaar aan. “Tja als de kluis het zegt.” zeggen ze allebei tegelijk …. en net voor de kluis sluit, krijgt hij nog een glimp mee van hun eerste kus.
Ze praat tegen haar voorvaderen en al zeggen ze niks terug, toch heeft Estrella het idee dat ze luisteren. “Carnaval komt eraan en ik kan niet wachten tot de optocht voorbij komt. Iedereen in de stad is al druk bezig geweest met inkopen doen en alle andere voorbereidingen. Mijn jurk is bijna af.” Estrella kon wel uren blijven kletsen, maar vandaag niet, ze moest snel weer naar huis. Ze rent langs de academie, richting de fabriek en daarachter aan de rand van de stad staat haar atelier. Estrella werkt en woont in haar atelier, ze leeft voor haar naaiwerk. Ze maakt de mooiste jurken voor de rijke dames in de stad, maar 1x per jaar maakt ze een jurk voor zichzelf, voor Carnaval! Ze wil dit jaar de prijs winnen voor het mooiste kostuum en heeft er ook een mooi masker bij gemaakt. Snel zet ze nog wat steentjes op de jurk, want ze hoort in de verte de carnavalsliedjes al spelen en dat betekent dat het niet lang meer duurt voordat de praalwagens de stad in komen.
“Klaar!” zegt Estrella met een zucht van opluchting. Ze trekt de jurk aan en kijkt in de spiegel, ze kan haar geluk niet op, hij is perfect! Op naar het festival in de stad!
Hoe dichterbij Estrella komt, hoe drukker het wordt, dikke rijen elfen, orks, mensen en cerberus. Iedereen heeft zijn uiterste best gedaan om zich mooi te verkleden, een draak is verkleed als fee en de dwergen als kikkers. Voorzichtig schuifelt Estrella achter de dwergen aan en vindt een plekje waar ze iets kan zien.
De gezellige muziek komt steeds dichterbij en in de verte ziet ze al een eerste glimp van de carnavalsdansers met hun zwierende groene rokken. Iedereen danst mee op de muziek en kijkt zijn ogen uit als de eerste praalwagen in beeld komt. “aaah” “ohh” “wauw” en ook Estrella kan niet anders dan alle uitroepen beamen. De grote trol op de wagen lijkt net echt, hij beweegt en zijn ogen lijken je aan te kijken. Daarna een hele mooie praalwagen, met prachtige kleuren en achterop een enorme draak. Wat had iedereen zijn best gedaan, Estrella stond met volle teugen te genieten. De boselfen delen snoepjes uit en hun wagen lijkt wel een sprookje!.
Ze schrikt! Ze had zo lang naar de boselfen gekeken, dat wanneer ze haar hoofd weer naar rechts draait, recht in het gezicht van een zwaan kijkt. Deze trekt een praalwagen, maar Estrella ziet daarachter ineens bubbels, allemaal bubbels in de lucht. “Wauw”.
Maar dan valt haar oog op de een na laatste praalwagen met haar droomprins! Ze roept en zwaait en probeert zijn aandacht te trekken, maar hij ziet haar niet. Hij ziet haar nooit, maar toch houdt ze elk jaar hoop dat hij haar wel ooit zal zien staan.
Terwijl de laatste wagen, de Valentijnspraalwagen dat het prachtige liefdesverhaal van Burukbrak en Gaelagil vertelt voorbij gaat, kan Estrella alleen maar dromen van de liefde, van haar droomprins, van haar Valentijn. Ze mijmert over hoe hij met haar zal dansen, terwijl zij in haar mooie jurk over de dansvloer……jurk!!!! De wedstrijd!!!!” Ineens is ze klaarwakker. Ze haast zich achter de praalwagens aan, net op tijd komt ze de trappen op rennen en is binnen voor de deuren sluiten.
Ze loopt de raadzaal in en daar ziet ze hem staan, hij draait zich om naar haar en terwijl hij haar nooit eerder zag staan, kon hij nu niet om haar heen. Haar droomprins kijkt haar recht in de ogen aan en komt op haar aflopen. Hij geeft haar een gouden knoop en loopt door zonder iets te zeggen. Had zij iets moeten zeggen? Was dit haar kans en had ze die laten lopen? Terwijl er tientallen gedachten door haar hoofd gaan, krijgt ze telkens iets in haar handen gedrukt. Ze kijkt naar beneden en ziet dat ze intussen 7 gouden knopen in haar handen heeft en de carnavalsvierders om haar heen staan te juichen en duwen haar door de menigte heen. Ze wordt het podium opgetild en daar staat ze ineens. Naast haar staat de draak die als fee verkleed is en aan de andere kant staat een Golem met een prachtig drakenkostuum, hij kan zelfs vuur spugen!
Langzaam dringt het tot haar door dat ze in de race is voor het mooiste kostuum. Dit moet ze toch wel even laten bezinken, zal het dan dit jaar echt lukken om te winnen? Ze gaat er helemaal voor staan, draaidt een rondje om iedereen goed te laten zien, dat de achterkant net zo mooi is als de voorkant. Even is ze haar droomprins vergeten en kan ze helemaal genieten van haar moment.
De gouden knopen, die waren uitgedeeld door de juryleden worden geteld en ja hoor Estrella … nee de golem wint. Estrella voelt de tranen opkomen, maar wil niet dat iemand haar ziet huilen, dus klimt snel aan de achterkant het podium af, waar ze door haar benen zakt en in tranen uitbarst. “Ik vond jouw kostuum het mooiste.” zegt iemand. Estrella kijkt op en ziet wie het zgti. “Hallo, ik ben Robard en wie ben jij?” Estrella is met stomheid geslagen en kan geen woord uitbrengen, haar droomprins praat tegen haar en reikt zijn hand naar haar uit. Ze pakt zijn hand en hij helpt haar overeind. “Je zegt je naam niet en je verbergt je gezicht achter een masker, maar dat geeft niet. Al jaren kom ik hier met meisje wiens gezicht en naam ik ken en blijft de kluis gesloten. Ik hoef je naam niet te weten en ik hoef je gezicht niet te zien, maar ik wil wél weten of je de ware bent. Ga met me mee naar de kluis der wijsheid en deze zal ons de waarheid vertellen.”
Zonder een woord te zeggen, lopen ze samen de trap af de kelder in en achter een traliehek ziet ze de kluis staan. Robard haalt een sleutel uit zijn zak, opent het hek en zegt: “Van het hek heb ik een sleutel, maar de kluis opent alleen als er 2 echte geliefden hand in hand voor hem staan. Want alleen echte liefde kan de waarheid aan.”
Estrella pakt Robards hand en samen gaan ze voor de kluis staan. Er gebeurd niks, teleurgesteld laat ze zijn hand los en doet haar masker af. Nu ziet hij pas haar ware uiterlijk en ziet dat zij een banshee is, dat wat ze jarenlang achter maskers voor hem verborgen hield. Vol schaamte slaat ze haar ogen neer en loopt weg, maar ziet daardoor niet dat Robards ogen bij het zien van haar ware uiterlijk juist beginnen te stralen van geluk en als zij weg wil lopen trekt hij haar terug aan haar hand. Op dat moment opent de kluis der wijsheid en spreekt: “Jullie moesten eerst eerlijk zijn tegen jezelf en tegen elkaar. Nu kan ik jullie zeggen, dat jullie elkaars valentijn zijn, elkaars ware liefde!” Estrella en Robard kijken elkaar aan. “Tja als de kluis het zegt.” zeggen ze allebei tegelijk …. en net voor de kluis sluit, krijgt hij nog een glimp mee van hun eerste kus.